رونمایی از کتاب بی‌خویش در کازرون

کتاب بی‌خویش، به سرگذشت آموزگار شهید مصطفی دیانتی‌نسب، را از کودکی تا شهادت با ویژگی برجستۀ آشنایی با مردم کازرون در سال‌های 1345 تا 1365 با نوشتاری داستانی، می‌پردازد.

انتشار: اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس - فرهنگی فارس - حافظ‌خبر - خبرگزاری صداوسیما - اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بوشهر - کازرون‌نما - ایبنا -

در آیینی با حضور چهره‌های فرهنگی، اجتماعی و هنری کازرون، کتاب بی‌خویش، کاری پژوهشی از فرخنده صدیق، کارشناس پژوهشی اداره آموزش و پرورش شهرستان کازرون رونمایی شد.
مهدی تقی‌نژاد، دیگر پژوهشگر فرهنگ و تاریخ کازرون نیز در این آیین با اشاره به ۱۵۲۰۵ عنوان کتابی که در چهار دهه گذشته در سطح کشور با موضوع دفاع مقدس منتشر شده است، گفت: از  این تعداد سهم کازرون کمتر از ۱۵ عنوان کتاب بوده است. این تعداد یعنی از هر هزار کتاب منتشر شده یک کتاب سهم کازرون بود. این درحالی است که از ۲۱۴۰۰۰ شهید کشور در دفاع مقدس بیش از ۱۲۰۰ شهید متعلق به کازرون است. یعنی از هر ۲۰۰ شهید کشور یک شهید از شهرستان کازرون است. اگر بخواهیم نسبتی بین دو آمار فوق برقرار کنیم با این واقعیت مواجه می‌شویم که در زمینه تدوین و انتشار کتاب کوتاهی شده و باید پنج برابر آمار کنونی کتاب منتشر شده داشته باشیم؛ یعنی دست‌کم ۷۵ کتاب. اگر میانگین زمان لازم برای انتشار هر کتاب بین سه تا چهار سال درنظر بگیریم برای جبران ۶۰ کتاب منتشر نشده حدود ۲۰۰ سال زمان نیاز است. به همین خاطر می‌طلبد که هم نویسندگان، هم رزمندگان و هم مسوولان همت کنند تا در زمان کمتری کتاب‌ها منتشر شوند.
او ادامه داد: برای انتشار هر کتاب دفاع مقدس باید جشن گرفت و با توجه به دشواری‌های نگارش و انتشار کتاب باید به سرکار خانم فرخنده صدیق نویسنده کتاب بی‌خویش و خانواده شهید دیانتی‌نسب که با همت بلندشان این کتاب به بهترین شکل به سرانجام رسیده است تبریک و دستمریزاد گفت.
دکتر محمد عارف، پژوهشگر برگزیده هنر دانشگاه‌های ایران و از پژوهشگران برجسته فرهنگ و مردم‌شناسی ایران در این آئین به اهمیت مطالعات مردم‌شناسی در فرهنگ کازرون برای رسیدن به تولیدات هنری همچون نشر کتاب، تولید فیلم مستند، داستانی و نمایش پرداخت و به روشنی از این که نام بزرگان و نام‌داران کازرون بر میادین و خیابان‌های مهم کازرون نیست، گلایه کرد و نقد خود را بر مرگ تعمدی نام شخصیت‌های ملی کازرون از دید و خاطر مردم شهرستان بیان کرد و گفت: احترام به شخصیت‌های ملی کازرونی، موجد الگوواره برای نوآموزان و مردم کازرون خواهد بود؛ چراکه شکوه شهرستان به نام‌گذاری مکان‌های مهم شهر به نام و تندیس نامداران ملی در زمینه‌های پزشکی، فنی مهندسی، شعر و ادبیات،  هنر، ورزش و... خواهد بود.
عارف به پرهیز از تافته‌ی جدابافته‌سازی شهدا اشاره کرد و تاکید خود را بر پایه‌ی واقع‌گرانگاری انسان‌شناسی شهید در مطالعه و نگارش کتاب بیان کرد.
فرخنده صدیق، گردآورنده و پژوهشگر این کتاب نیز که از معلمان کازرونی است نیز گفت: طبق عادت معلمی‌م در هنگام نوشتن این کتاب بسیار آموختم و دانستم که جنگ، نام دیگر جهل است و مصطفایی که یک معلم شاعر بود بیش از هر چیز برای هم‌آوردی با جهل و خشونت، کبوترِ جبهه‌ها شد.
صدیق افزود: رزمندگان کازرونی که از دیدگاه رزمندگان سایر شهرهای فارس، تاریخ زنده دفاع مقدس هستند هنوز در خود کازرون گمنام و مظلومند و این کتاب را به همه آنان تقدیم می‌کنم.
مرتضی دیانتی‌نسب، برادر شهید و رئیس پیشین اداره آموزش و پرورش کازرون که پس از سال‌ها معلمی روزگار بازنشستگی خود را سپری می‌کند نیز به عنوان نماینده خانواده شهید مصطفی دیانتی‌نسب در این نشست گفت: شش سال گذشت و فرایند نگارش کتاب، بخش عمده‌ای از زندگی روزمرّه‌ی من و نویسنده را شکل داد. آنچه امروز به پیشگاه شما عرضه می‌شود بدونِ دوستانم سیّد محمّدجعفر شاه‌امیری، دکتر کاظم دهقانیان‌فرد، مهدی تقی‌نژاد، کاظم فرحناک و نظارت فنّی و دقّت نظر  حسن ملک‌زاده، عبدالحسین پیروان، محمّدجواد گلستان‌فرد، سردار رحیم قنبری و سردار دکتر فضل‌الّه نوذری درباره‌ی رویدادها و تاریخِ جنگِ هشت‌ساله، منّتی بزرگ بود هرچند هیچ‌یک از این نام‌های بزرگ و عزیز، باعث نمی‌شود که کتاب از نگاه نقّادانه‌ی صاحبانِ فن و اهالیِ ادبیاتِ پایداری، محروم بمانَد.
وی ادامه داد: شاید اغراق نباشد اگر ادّعا کنم تا شش سال پیش به تعداد روزهای 30 سال دوریِ فیزیکی از برادرم مصطفی که با اختلاف سنّیِ سه سال، نزدیک‌ترین و شیرین‌ترین خاطرات کودکی تا جوانی‌ام را به خود اختصاص می‌داد حسرت خوردم و یا در خلوت و جَلوت گریستم.
گفتنی است کتاب بی‌خویش، به سرگذشت معلم شهید مصطفی دیانتی‌نسب، را از کودکی تا شهادت با ویژگی برجستۀ آشنایی با مردم کازرون در سال‌های 1345 تا 1365 با نوشتاری داستانی، می‌پردازد. شهید مصطفی دیانتی‌نسب زاده 1345 در کازرون است. وی پس از دریافت دیپلم، پیشه آموزگاری را برگزید و در روستاهای شهر جره و بالاده کازرون به دانش‌آموزان درس می‌داد. مصطفی، همزمان در جبهه‌های جنگ نیز حضور داشت. او که در آزمون سراسری توانست در رشته شیمی دانشگاه شیراز و دکتری دندانپزشکی دانشگاه اصفهان پذیرفته شود. وی 30 دی 1365، هنگام نبرد کربلای 5 در شلمچه به شهادت رسید. پیکر وی در گلزار شهدای بهشت زهرا کازرون به خاک سپرده شد.