خلاقیت هنرمند، جامعه بشری را به پیش می راند

باید بر خدا و خلقی که زیبایی می آفرینند، تبریک گفت و تکریم کرد که این تبریک بر مخلوق نیست بلکه بر خالقی است

انتشار: اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس - شهرسبز - برنا - وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - مهر - پیام فارس - خبرجنوب مورخ 23 اسفند 97 -

آیین رونمایی از کتاب «یادنامه استاد غلام حسن اولاد» با حضور صابر سهرابی، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، مهدی امیدبخش، معاون فرهنگی و امور رسانه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، لیلا دودمان، عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهر شیراز، دکتر محمدرضا خالصی، معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی استان فارس و خانواده مرحوم استاد غلام حسن اولاد و جمعی از اصحاب فرهنگ و هنر در سالن استاد مرحوم غلام حسن اولاد (م. اندیش) دانشگاه جامع علمی کاربردی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس برگزار شد.

همچنین در این آیین صابر سهرابی، محمدرضا خالصی، آزیتا تقی زاده، لیلا دودمان و بهرام وکیلی نیز سخن گفتند و هدایت رضایی، رئیس انجمن موسیقی استان فارس به اجرای قطعه موسیقی با شعری از استاد اولاد پرداخت.

پایان بخش این آیین رونمایی از کتاب «یادنامه استاد غلام حسن اولاد»  بود.

زنده یاد غلامحسن اولاد شاعر و نویسنده پیشکسوت استان فارسی است که دارای تخلص هنری «م.اندیش» است. وی سال ١٣٢٩ در فیروزآباد از توابع استان فارس چشم به جهان گشود و در ٥ فروردین ١٣٩٦ در ٦٧ سالگی پس از تحمل مدت ها بیماری چشم از جهان فرو بست.
از غلامحسن اولاد آثار مختلفی به جای مانده است که مهم ترین این آثار: باغ آتش ، کنار خوشه گندم ، تو سرو هم نباشی بلند بالایی و ... است. پیش از این، آخرین کتابی که از وی رونمایی شد ' صحرای بایزیدی ' بود که یکسال قبل از فوت این شاعر فقید در سال ١٣٩٥ رونمایی شده بود.
این شاعر معاصر استان فارسی آثار خود را درقالب های غزل و شعر سپید می سرود.

«بسم الله الجمیل

همانا خالق کل، خلق زیبایی کرد؛ زیرا زیبایی را دوست دارد.

آنگاه انسان را خلق کرد و در باطنش از روح خویش دمید، تا زیبایی را درک و خلق کند. هرچند این خلق زیبایی خارج از قدرت خدایش نیست، اما به خویش احسنت گفت که «فتبارک الله احسن الخالقین...»

و این گونه است که باید بر خدا و خلقی که زیبایی می آفرینند، تبریک گفت و تکریم کرد که این تبریک بر مخلوق نیست بلکه بر خالقی است که با هنرش، هنرمندانی را خلق کرد تا خالق هنر باشند.

هنرمند خلق می کند، خلاقیتش را به جامعه عرضه می کند. این خلاقیت هنرمند، جامعه بشری را به پیش می راند تا بیش از پیش خلق کند.

مگر می شود کسی هنرمند باشد و از ذات خدایی بی بهره باشد.

پس تبریک و تکریم، شایسته هنرمندان است و به هنر و هنرمند جز تبریک و تکریم نباید گفت.

و چه ملال آور است، آنگاه که هنرمندی چشم از جهان می شوید و چهره در خاک می ساید... مگر می شود هنرمندی بمیرد؟

هیچ گاه نباید مرگ هنرمندی را باور کرد، چرا که هنر، زاییده هنرمند است و هنرمند زاییده خلاقیت احسن الخالقینی که در لحظه خلق م یکند و مرگی ندارد. پس آن روح هنرمند خالق، زمانی که در وجود هنرمند مخلوق ریشه دواند، هنرمند مخلوق را نیز بواسطه هنرش، جاودان نمود.

آسمان کشتی ارباب هنر می‌شکند

تکیه آن به که بر این بحرِ معلق نکنیم»