بیکاری، بحران اول کشور

بستههای اشتغالزایی دولتها و مجلسها یکی پس از دیگری شکست خوردند. این در حالی است که براحتی میشد پیشبینی کرد که این بستهها شکست میخورند.

انتشار: هفته نامه شهرسبز شماره 474 مورخ 18 دی 1397 -

حدود ده سال از روزی که اولین یادداشتم را در زمینه اشتغال نگاشتم گذشت. آن روز هنوز شدت بحران اشتغال و بیکاری در جامعه به شدت امروز نبود.

آن روز براحتی میشد پیشبینی کرد که در مدت زمان اندکی معضل بیکاری، به بزرگترین بحران کشور بدل خواهد شد. اتفاقاً در همان ایام ادله خودم را بیان میکردم و علاوه بر بیان درد، پیشنهاداتم را نیز بیان کردم.

امروز ده سال میگذرد و میبینیم که بیکاری بحران اصلی کشور شده است.

چرایی این مسئله را باید از دولتهای گرامی نهم، دهم، یازدهم و دوازدهم پرسید. باید از نمایندگان مجلس ششم تا کنون پرسید.

اما از آن فاجعهبارتر این است که هنوز هم نه نمایندگان مجلس و نه دولت به عمق فاجعه پی نبردهاند. و اضافه کنم که هنوز برخی از مردم نیز علیرغم درک آن، حتی از بیان آن خودداری میکنند.

بستههای اشتغالزایی دولتها و مجلسها یکی پس از دیگری شکست خوردند. این در حالی است که براحتی میشد پیشبینی کرد که این بستهها شکست میخورند.

دولتها به جای حل اساسی بیکاری، با ریختن پول در کف جامعه، به واقع جامعه را میخریدند نه آن که معضل را حل کنند. و همین مسئله باعث رکود و تورم و … شد.

قوانین بدرد نخور، قوانین نادرست، قوانین مرده، عدم آشنایی با بازار مدرن و جدید، عدم آموزش کسب و کار، عدم اولویتبندی در امور استخدامی و اشتغالی، اقتصاد بیمار، فرافکنی سیاسیون حاکم در دولت و مجلس، مشغول کردن فکر جامعه به مسایل حاشیهای همچون کنسرت، تبلیغ قاچاق و حتی رسمیت بخشیدن به آن همچون بحث کولهبران، تصویب عدم اعدام قاچاقچیان مواد مخدر به بهانه بیکاری، استفاده مکرر از طرحهای شکست خورده و تجربه شده در زمینه اشتغال و… همه از تصمیمات نابخردانهای است که در این سالها انجام شد.

این در حالی است که پس از نسل دهه شصت، نسل دهه هفتاد نیز از راه رسیده است و آنها هم کار میخواهند. متولدین دو دهه، مانده در کمین کار…

کار که نباشد، فقر میآید، فقر که بیاید ازدواج ناممکن میشود و نتیجه آن میشود فساد و فحشا و بیماری و خودفروشی (از تنفروشی گرفته تا وطنفروشی) و…

براستی اگر مسئولین ناتوان هستند در این امر کنار بروند و بیش از این کشور را به نابودی نکشانند.

بواقع بگویم، مسئله اشتغال اینقدرها نه بزرگ بود و نه ناممکن. بلکه اگر حتی همین امروز سیاستگذاران کشور بخواهند این مسئله را حل کنند براحتی قابل حل است. که اگر حل شود، تولید جان میگیرد، فقر میمیرد، فحشا کم میشود و…

و تنها راه اولویتبندی اشتغال، اجازه ورود به نسل جوان، قطع دست دزدان، عدم فرافکنی، چشم امید به داخل و آموزش کسب و کار است.