این وبلاگ با کد شامد زیر در سامانه ساماندهی فضای مجازی ثبت شده است: 1-1-714563-64-4-1 همچنین کانال تلگرامی مربوط به این وبلاگ با کد شامد زیر نیز ثبت شده است: 1-1-714563-61-4-2
تعزیه تنها بخش هایی را به نمایش می گذاشت: حر، نماز ظهر عاشورا، حضرت
علی اکبر، حضرت عباس، حضرت علی اصغر، حضرت عبدالله بن الحسن و وداع و جهاد
امام حسین(ع).
امسال روز عاشورا به دعوت برگزار کنندگان این آیین به روستای دریس از توابع بخش مرکزی شهر کازرون رفتم.
روستا تقریباً تمام سیاه پوش بود یا با پارچه های تزیینی محرم پوشیده شده بود.
از میان کوچه ها عبور میکردی تا به میدان روستا برسی. میدانی که از همان
ورودیش دو قسمت مردانه داشت و ازسوی دیگر قسمت زنانه. صندلی ها در دو طرف
نهاده شده بود و میان این دو قسمت راهی بود برای عبور و مرور. تقریباً از
همان ساعات ابتدایی صبح عاشورا صندلی ها پر شده بود.
برخی جوانان لباس سبزی بر تن داشتند که با رنگ سفید بر پشت آن نوشته شده
بود: خادمین هیئت عزدارای روستای دریس. این جوانان با پارچ آب در دست از
مردم پذیرایی می کردند یا برخی از آنان وظیفه انتظامات را برعهده گرفته
بودند. و چه همکاری و هماهنگی زیبایی که کمتر جایی می شود اینچنین دید.
میدان خودش گرد بود ولی اطرافش حالت مستطیل داشت. در ضلع شرقی مردان
ایستاده یا نشسته بر صندلی ها، در ضلع شمالی و غربی زنان در پشت فنس نشسته
بودند. نیمه دیگر ضلع غربی منزلی بود که شواهد حکایت از آن داشت که مکانی
است برای تعویض لباس و کلاً مرکزیت برنامه، که دربش به میدان باز میشد. و
ضلع جنوبی را برای نگهداری اسبان در حین تعزیه تعبیه کرده بودند.
ضلع جنوبی خیام اشقیاء بود و در شمال غربی میدان خیام اولیاء قرار داشت
که در پشت آن و گاه درون خیام زنان و کودکان به تماشا نشسته بودند.
در طول تعزیه همه ساکت بودند.
آن راه عبور که در ورودی مردان قرار داشت و قسمت کننده دو بخش مردان، در
میان تعزیه برای خروج تند و تیز بازیگران با اسب قرار گرفته بود.
تعزیه تنها بخش هایی را به نمایش می گذاشت: حر، نماز ظهر عاشورا، حضرت
علی اکبر، حضرت عباس، حضرت علی اصغر، حضرت عبدالله بن الحسن و وداع و جهاد
امام حسین(ع).
پس از شهادت علی اکبر و ابالفضل العباس، نوحه خوانی کوتاهی شکل گرفت.
زمانی که شمر برای بریدن رأس الحسین به میدان گاه وارد شد، مردم عزادار
راه عبور را بستند و آن گاه که شمر بر سینه اباعبدالله نشست تا رأس مبارک
را جدا کند، به ناگاه مردم سوگوار به سمت میدان گاه دویدند و بر سر و سینه
زدند. این پایان تعزیه و آغاز سینه زنی و سوگواری مردم در عزای حضرت سید
الشهداء(ع) بود.