سردار سلیمانی، مدال افتخاری بر سینه ایران اسلامی

سپهبد شهید قاسم سلیمانی، نام‌آوری برآمده از دیار رستم و سیاوش، که از علی، رسم جوانمردی، از حسین رسم آزادگی و از عباس، غیرت را آموخته بود.

انتشار: اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس - ایسنا - پیام‌فارس - روزنامه نیم نگاه شماره 6311 مورخ 14 دی 1398 صفحه 3 - روزنامه شیرازنوین شماره 890 مورخ 14 دی 1398 صفحه 5 - روزنامه تماشا شماره 1999 مورخ 14 دی 1398 صفحه 3 - روزنامه عصرمردم شماره 6814 مورخ 14 دی 1398 صفحه 12 -

بسم رب الشهداء و الصدیقین

انّا لله و انا الیه راجعون

مرحبا سپاهی مَردِ شرزهِ شیرِ کرمانی             

داو برد دیو اوژن قاسم سلیمانی ^۱

روزنه آدینه روز، خبر آمد که سردار رشید اسلام، آن فاتح قلب‌ها و آرام‌بخش دل‌های امت اسلام، که در سراسر جهان، نامش برای ستمگران و ستم‌پیشگان، لرزه بر اندام و برای مظلومان و ستم‌دیدگان و امت اسلام، قوت قلب و پشتگاهی استوار بود، کفتارهای یزدیدی‌منش، او را شهد شهادت نوشاندند.

سپهبد قاسم سلیمانی، نام‌آوری برآمده از دیار رستم و سیاوش، که از علی، رسم جوانمردی، از حسین رسم آزادگی و از عباس، غیرت را آموخته بود. او یک شخص نبود، او شخصیتی بود که نامش مدال فخری بر سینه ایران اسلامی تا ابد خواهد درخشید.

شهادت او، اجری بود که خداوند متعال برای چونان اویی قرار داده است.

اواسط دهه هفتاد بود که نسل من با نام حاج قاسم آشنا شد؛ آن سال‌ها حتی نمی‌دانستیم نام خانوادگیش چیست یا کیست. تنها نامی بود برای‌مان تا به آن فخرفروشی کنیم. پیشتر که می‌آمدیم نامش برای ما بزرگ و بزرگ‌تر می‌شد. مردی که هیچ کجا نیست اما همه جا هست.

سلیمانی را آن روز که کنار رهبری در حسینیه امام خمینی (ره) نشسته بود پدرم نشانم داد. این حاج قاسم است. حاج قاسم سلیمانی، مردی برون آمده از آتشی که برای پاکی ایران دشمنانش برافروخته بودند. داییم از کربلای پنج گفت که حاج قاسم در محاصره بود و اُشلو (سردار شهید مرتضی جاویدی) نیروهایش را برد تا حاج قاسم برگردد. همان بود که حاج قاسم در مدح اُشلو سنگ‌تمام گذاشت. حاج قاسم کم‌کم برای‌مان معنا پیدا می‌کرد. خاتم سلیمانی او، مِهر او بود که بر قلب‌ها و جان‌های‌مان می‌نشست. آن روز که نامه او بر میز اوباما نشست، سربلند کردیم و خیال‌تخت شد به وجودش؛ که تا سلیمانی داریم کسی جرأت ندارد در دنیا به ما گزندی بزند. هرچند سیاست‌بازان قدرت‌طلبی هوس کردند تا پهلوان پهلوانان‌مان، اسطوره رستم‌وش‌مان، او که فریاد کلنا عباسک یا زینب را به ما آموخت، دست بسته تحویل جبهه صهیونیستی دهند، اما همه ایران سلیمانی شدند. حاج قاسم برای ما حاج قاسم بود، او قسیم حق و باطل بود. او همان قاصم شوکه المعتدین بود. آن روز که زیر منبر ابوبکر البغدادی نشست و مار از روزگارش درآورد سلطنت‌طلبان، منافقین و اربابان‌ صهیونیست‌شان بر او کینه بردند و حسد خود را با تحقیر و کوچک‌کردن کارهای حاج قاسم‌مان نشان دادند اما دیگر حاج قاسم محبوب قلب‌های امت اسلام و پابرهنگان و آزادگان جهان شده بود. آن روز که بر سینه کودک آفریقایی عکس او را دیدم یا آن جوان مکزیکی و کوبایی که نام حاج قاسم را چونان ابرقهرمانان بر زبان می‌راند، فهمیدم که دوران چه‌گورا تمام شده است و جهان در مقابل حاج قاسم ما زانوی ادب زمین زده است. فتنه‌گری‌ها کردند تا نام او را از قلب و جان جهان بیرون آورند، او را تروریست خواندند و نام‌ش را در لیست سیاه بردند، او را کودک‌کش خواندند اما همگان می‌دانستند که او دلیرمردی است که اشدا علی الکفار و رحماء بینهم است. یتیمان بوسنی، لبنان، فلسطین، سوریه، عراق، یمن، افغانستان و ... همه او را چونان پدری دوست دارند و دست نوازش او را بر سر خویش دیده‌اند. و ایرانی که او را پدر امنیت می‌خواند. رستم‌وار، عباس‌گونه، حمزه‌وش، سیاوش‌سیرت، یوسف‌صورت...

در این یک قرن اخیر تنها کسی که نشان ذوالفقار را بر سینه‌اش داشت همین حاج قاسم بود. حالا از ذوالفقار ایران، ذوالقار سید علی تنها یک دست باقی مانده است. بر ما باور نیست که او مرده است. می‌دانیم زنده است؛ چون شهیدان زنده‌اند...

و چه جمعه تلخی بود 13 دی ماه 1398، در آغازین روزهای سال 2020 میلادی، چه نحوستی است نمی‌دانم.

نحسی سیزده

افسانه اگر بود، چرا؟

داغ دی

بر دل وامانده‌ی تقویم

نشاند³

شهادت این اسطوره دوران را به همه آزادمردان جهان، ولی امر مسلمین، و حضرت صاحب الزمان (عج) تبریک و تسلیت عرض می‌داریم.

خدعه می‌کنی با خصم در ذکاوتی پیدا              

عجز دشمنان اینجاست: نقشه‌های پنهانی^۲

 

 

-----------------------------------------

 

۱و۲ - شعر از دکتر غلامرضا کافی

3- حسن دهقان