برگ سبز و زرد

برگ سبزی به زردی پاییز

رنگ پس داده و زمین گیر است

انتشار: شعر نو - 

برگ سبزی به زردی پاییز

رنگ پس داده و زمین گیر است

رخ به سوی سپهر می دارد

آسمان ابری و گرفته می باشد

آه، برگ از نهاد بیرون داد

آهِ آهی ز گردش ایام

ناگهان آهِ سردش وزیدنی چون شد

ابر و باد و مه و فلک لرزان

ز آهِ سردی که برگ پس می داد

لحظه های تمام و پایانی

آهِ آخر که از نهادش چون

برگ زردی تمام خشکیده

اشک آسمان دوباره می جوشد

رعد و برقی به شیون و زاری

آسمان آنقدر پی مرگش

در تباتب و زاری است

چهره غم گرفته ایام

ابرهای گرفته از غم برگ

یاد برگ و خزان و زردی او

رفته رفته در فراموشی

ناگهان برگ دیگری سبز است

چهره درخت سبزینه

این معاد دوباره تاریخ

چرخ خندان و گریه در افلاک

خنده خنده دوباره می خندد

خورِ شیداییِ فلک بنگر

چهره دوباره خورشید